នៅថ្ងៃមួយ ក្មេងស្រីតូចដ៏គួរឱ្យស្រឡាញ់ម្នាក់ បានកាន់ផ្លែប៉ោមចំនួនពីរផ្លែក្នុងដៃរបស់នាង។ រំពេចនោះ ម្តាយរបស់នាងបានដើរមកជិតរួចនិយាយយ៉ាងស្រទន់ ជាមួយស្នាមញញឹមថា “កូនម្តាយ! តើកូនអាចឱ្យផ្លែប៉ោមម្តាយមួយបានអត់?”។
ក្មេងស្រីនោះបានមើលម្តាយនាងមួយភ្លែតហើយស្រាប់តែខាំប៉ោមទាំងពីរនោះភ្លក្សមុនម្តាយទៅទៀត។ ពេលនោះទឹកមុខរបស់ម្តាយប្រែពីញញឹមមកស្រឡាំងកាំង។ គាត់ព្យាយាមទប់ការខកចិត្តមិនឱ្យកូនស្រីមើលដឹងទេ។
ក្រោយមក កូនស្រីរូបនោះបានឱ្យប៉ោមមួយផ្លែដែលនាងបានខាំទៅឱ្យម្តាយ ហើយនិយាយថា “ម៉ែយកមួយនេះចុះ ព្រោះវាផ្អែមជាង”។
មិនថាអ្នកជានរណា មានបទពិសោធន៍ប៉ុនណា និងមានចំណេះដឹងខ្ពស់កម្រិតណានោះទេ អ្នកគួរគប្បីកុំឆាប់វិនិច្ឆ័យលើមនុស្ស។ ទុកសិទ្ធិឱ្យអ្នកដទៃពន្យល់ពីហេតុផលរបស់ពួកគេសិន។ អ្វីដែលអ្នកឃើញប្រហែលមិនមែនជាការពិតដូចអ្វីដែលអ្នកបានសន្មត់ទេ ដូច្នេះមិនគួរសន្មត់ប្រ៉ាវៗចំពោះអ្នកដទៃឡើយ៕
No comments:
Post a Comment